مدیریت آب در پرورش طیور – قسمت دوم

کیفیت آب:

آب از ترکیب مولکول های اکسیژن و هیدروژن تشکیل شده و یک حلال عمومی می باشد. در نتیجه می تواند حاوی بسیاری از ترکیبات و مواد معدنی باشد. تصفیه آب در مرغداری باید بر اساس نتایج حاصل از آنالیز کیفی آب باشد. در صورتیکه آب مصرفی طیور تصفیه نشده نباشد، به طور ناخواسته آلودگی های زیادی دارد.

ترکیب آب در نواحی مختلف جغرافیایی متفاوت می باشد. آلودگی آب می تواند زمانی رخ دهد که نفوذ آب های سطحی به درون چاه ها اتفاق بیفتد. کلیه مرغداری ها جهت مشخص شدن کیفیت آب، باید نمونه های آب مرغداری را به آزمایشگاه های کنترل کیفی ارائه دهند. این عمل به مرغداران کمک می کند که مشخص شود چه راهکارهایی در جهت بهبود وضعیت موجود ارائه دهند. کیفیت آب باید دغدغه همه مرغداری ها باشد. کیفیت پایین آب ممکن است با عمل هضم تداخل داشته و به دنبال آن باعث کاهش عملکرد پرنده شود. زمانیکه کیفیت آب پایین باشد می تواند اثربخشی واکسن و داروهای تجویز شده آشامیدنی را کاهش دهد. آلاینده های موجود در آب می تواند باعث بروز مشکلاتی در تجهیزات مرغداری شده و همچنین موجب محدودیت استفاده از آب قابل دسترس جهت مصرف پرنده می گردد. همچنین باعث کاهش اثربخشی سیستم های خنک کننده و مه پاش می شود. کاهش مصرف آب و ضعف سیستم خنک کننده ممکن است اثرات منفی بر رشد و تولید مثل داشته باشند. همچنین کیفیت پایین آب در مرغداری ها باعث از بین رفتن آب خوری ها شده که منجر به بستر مرطوب و نهایتا افزایش تولید آمونیاک می شود. کیفیت پایین بستر و آمونیاک بالا باعث کاهش عملکرد و افزایش مرگ و میر می گردد.

برخی از استاندارد هایی که در کیفیت آب مرغداری ها بررسی می شود به شرح زیر می باشد:

رنگ: آب بدون رنگ بوده و وجود هر رنگی در آن نشان دهنده افزایش سطح آلودگی آب می باشد.

کدر بودن: ذراتی مثل رس، گل، شن و یا مواد آلی معلق در آب می تواند باعث شود که آب کدر و تیره به نظر برسد. این حالت موجب گرفتگی آبخوری های نیپل و همچنین نازل های مربوط به مه پاش ها خواهد شد.

سختی: نمک های کلسیمی و منیزیومی باعث بروز سختی آب شده که منجر به رسوب و گرفتگی خطوط آب می گردد. همچنین سختی باعث کاهش اثربخشی ضد عفونی کننده ها و برخی از دارو ها می گردد.

آهن: آهن تقریبا هر چیزی را که در مجاورتش باشد تحت تاثیر قرار می دهند و آن هم ناشی از کیفیت آب می باشد. مطالعات اخیر نشان می دهد که وجود آهن در آب به نظر نمی رسد که سلامتی پرنده را تحت تاثیر قرار دهد. به هر حال بخشی از آهن تشکیل ذرات جامدی مثل اکسید آهن را می دهد که می تواند منجر به بروز مشکلاتی در تجهیزات می شود. این ذرات کوچک منجر به گرفتگی نیپل ها و مه پاش ها می شود. این شرایط می تواند تاثیرات منفی بر تولید پرندگان داشته باشد. برخی از باکتری ها زمانیکه غلظت آهن آب بالا باشد، رشد می کنند. در نتیجه ایجاد بیوفیلم (Biofilm) شده که باعث گرفتگی نیپل ها و افزایش تکثیر باکتری های بیماری زا می شود.

منگنز: منگنز شبیه به آهن، نمی تواند باعث تاثیر منفی بر روی سلامت پرندگان شود. ولی می تواند با تشکیل ذرات جامد باعث گرفتگی نیپل ها و مه پاش ها شود.

نیترات: بالا رفتن غلظت ازت نشان دهنده از بین رفتن مواد آلی بوده و با بهره وری پایین اکسیژن در حیوانات وابسته می باشد. حضور نیترات در آب شاخص خوبی جهت بررسی باکتری های موجود در آب می باشد. .

در قسمت بعدی با توضیح در خصوص سایر استاندارد های آب و نکات مهم مدیریتی همراه شما خواهیم بود

جهت راهنمایی و مشاوره میتوانید با دپارتمان فنی شرکت آریاداتیس در تماس باشید.

جهت دانلود این پادکست به کانال تلگرام آریاداتیس مراجعه فرمائید.


17 مهر 1400

تمامی حقوق متعلق به آریاداتیس پرور می باشد.